Zapisane w słowach: 2016

piątek, 30 grudnia 2016

"Pod kloszem" Meg Wolitzer #Deryn Sharp

"Hmm... okej. Nazywam się Jam Gallahue. [...] No więc... Tak naprawdę mam na imię Jamaica. Moi rodzice pojechali na Jamajkę w podróż poślubną i tam mie poczęli. Moj brat mówił na mnie Jam, kiedy był mały, i tak zostało. Jestem z New Jersey."

Tytuł oryginału: "Belzhar"
Autor: Meg Wolitzer

Seria: -
Typ: powieść młodzieżowo-fantastyczna
Wydawnictwo: Bukowy Las
Ilość stron: 286
Ocena: 8

Wooden Barn jest miejscem dla nastolatków, do którego trafia młodzież z problemami psychicznymi, różnymi urazami, itp. Właśnie tam trafia Jam po śmierci swojego chłopaka.

Jej współlokatorka DJ, wprowadza ją w świat szkolny. Informuje ją, że jako jedna z pięciu osób z całej szkoły będzie uczęszczać na "specjalne zagadnienia z literatury angielskiej". Są to pewnego rodzaju elitarne zajęcia, na które nauczycielka - pani Quenell, sama wybiera sobie uczniów.

Na pierwszych zajęciach poznaje przyjacielską Sierrę, cichego Marca, aroganckiego Griffina i niepełnosprawną Caesy. Każdy z nich otrzymuje od nauczycielki pamiętnik, który mają prowadzić i pod koniec semestru oddać pani Q.

Ale kiedy po raz pierwszy sięgają po pamiętnik coś się dzieje. Lecz co? Czy rozwiążą zagadkę?
Czy rzeczywistość jest taka, na jaką się wydaje?

"Któregoś późnego wieczoru w końcu udaję się do Belzharu po raz pierwszy. Na razie jeszcze nie nazywam tego miejsca Belzharem. Inni też nie."

Na początku powieść wydawała się bardzo mroczna (również przez okładkę). Z czasem, gdy historia się rozwinęła wszystko zaczęło nabierać kolorów, aż do brutalnej prawdy w zakończeniu. Nie było to jakieś ogromne wow, ponieważ można było się tego spodziewać po tego typu książce.

Bardzo spodobało mi się, że nie była to opowieśc tylko o głównej bohaterce. Co parę rozdziałów każdy po kolei opowiadał swoją historię. Był tam również drobny wątek miłosny, ale on zupełnie mi nie przeszkadzał (choć często tak jest).

Radziłabym raczej przeczytać książkę po woli i na spokojnie, bo jest to książka do przemyślenia.

Dodatkowymi plusami było wydanie. Na pierwszy rzut oka wydaje się, że na okładce znajdują się randomowe rzeczy. Jednak po wczytaniu się w powieść zauważamy rzeczy z teksu na okładce. Dokładnie wszystko dobrane tworzą piękną całość. I na zakończenie powiem, że ona pięknie pachniała. Co parę stron musiałam się zatrzymać wciągnąć woń książki i dopiero w tedy mogłam czytać dalej.

Moja ocena to 8/10.

12 najlepszych książek 2016 roku! #Córka Zeusa

Hej!
Wszędzie widać podsumowania roku, albo ulubione książki w nim przeczytane. Także tak. Powoli zbliża się koniec 2016, więc wypadałoby coś o nim napisać.
Nie wiem ile książek przeczytałam w tym roku... Jedyne, co o tym wiem, to że w październiku były to cztery książki, tak samo w listopadzie (1460 stron, co wychodzi około 49 stron na dzień), a w grudniu dziewięć pozycji (2977 stron, co wychodzi około 96 stron na dzień).
Dlaczego taka dziwna liczba? Hm... Po prostu zapisywałam książki, które naprawdę zapadły mi w pamięć i wyszło ich akurat dwanaście.
Na samym początku chcę powiedzieć, że nie jest to lista książek, które zostały wydane, tylko przeczytane przeze mnie w 2016 roku. Zostały ułożone w kolejności od najbardziej ukochanej do najmniej, ale nadal zalicza się do najlepszych książek

1. "Katedra Marii Panny w Paryżu" Victor Hugo
Recenzja: klik
2. "Cień wiatru" Carlos Ruiz Zafon
klik
3. "Słowik" Kristin Hannah
klik
4. "Drużyna Pierścienia" J. R. R. Tolkien
5. "Szklany Tron" Sarah J. Maas
klik
6. "Król kruków" Maggie Stiefvater
klik
7. "Ja, diablica" Katarzyna Berenika Miszczuk
klik
8. "Bazar złych snów" Stephen King
klik
9. "Ognisty Tron" Rick Riordan
klik
10. "Zabójczyni i podziemny świat" Sarah J. Maas
klik
11. "Chłopiec w pasiastej piżamie" John Boyne
klik
12. "Greccy bogowie według Percy'ego Jacksona" Rick Riordan, John Rocco

***

Jak widać, najbardziej podobała mi się "Katedra Marii Panny w Paryżu". Jeśli śledzicie naszego boga już jakiś czas, zapewne to zauważyliście. Książka była dla mnie po prostu niesamowita i piękna *.* A do tego zapoznałam się z nią dzięki... Programowi telewizyjnemu "Twoja twarz brzmi znajomo"... Naprawdę! Pamiętam, że była tam piosenka 'Belle' z musicalu, który potem zobaczyłam i... ZAKOCHAŁAM

SIĘ! Książka była równie fantastyczna, a 10 grudnia tego roku widziałam polską wersję 'Notre Dame de Paris'!!! Ogólnie to... Polecam ;)

Prawie tak samo pokochałam "Cień wiatru" Zafona... A "Słowik" jest już w trochę innych klimatach, bo Francja w czasie wojny... Jest to naprawdę piękna pozycja, ukazująca walkę kobiet, ale walkę w dwóch znaczeniach...

Także to są moje ulubieńce z 2016 roku. Zobaczymy co przyniesie nam nowy rok :D Do przeczytania! :3
Córka Zeusa

wtorek, 27 grudnia 2016

ÓSMA CZĘŚĆ POTTERA! | "HARRY POTTER I PRZEKLĘTE DZIECKO" | J. K. ROWLING, JOHN TIFFANY, JACK THORNE #CÓRKA ZEUSA

Przyszła i na mnie pora, by zmierzyć się z ciągiem dalszym Harry'ego Pottera!

Tytuł oryginału: Harry Potter and the Cursed Child

Wydawnictwo: Media Rodzina

Ilość stron: 354

Seria: Harry Potter*

Tom: 8

*Harry Potter i kamień filozoficzny*Harry Potter i Komnata Tajemnic*Harry Potter i więzień Azkabanu*Harry Potter i Czara Ognia*Harry Potter i książę półkrwi*Harry Potter i Insygnia Śmierci*Harry Potter i przeklęte dziecko*

„Na tym właśnie polega przyjaźń, prawda? Nie wiesz, czego potrzebuje twój przyjaciel, wiesz tylko, że potrzebuje”

Minęło dziewiętnaście lat od ostatnich wydarzeń, które miały miejsce w Insygniach Śmierci. Akcja „Przeklętego dziecka” rozpoczyna się w tym samym miejscu. Dorosły już Harry czeka ze swoją rodziną na przybycie pociągu do Hogwartu na peronie numer 9 i ¾, ale tym razem to nie on wyrusza w tę niezwykłą podróż. Jego syn Albus rozpoczyna naukę w tej magicznej szkole. Jakież jest zdziwienie wszystkich, gdy syn Pottera trafia do Slytherinu i zaprzyjaźnia się z potomkiem Dracona Malfoya – Scorpiusem.

Tak mija kilka lat. Chłopcy razem muszą przetrwać czas spędzany w szkole i codziennie mierzyć się z plotkami – Albus z przypiętą plakietką „syna Harry’ego Pottera”, a Scorpius posądzany jest o pokrewieństwo z samym Lordem Voldemortem.

„Nie da się uchronić młodych ludzi przed krzywdą. Cierpienie musi przyjść i przyjdzie”

Także tak. Przeczytałam nareszcie ósmą część magicznej sagi o Harrym Potterze. Jednak ten tom

różni się od pozostałych – jest on scenariuszem, ale to już wie większość ludzi. Kolejne przygody w świecie czarodziejów to dramat, który można wystawić na scenie. Na początku, muszę przyznać, przeszkadzało mi to, ale nie dlatego, że nie lubię dramatów, ale nie pasowało mi to…. Akurat na tą historię. Jednak z czasem zaczęłam się przyzwyczajać i już w połowie prawie tego nie zauważałam. To znaczy… Jasne, zauważałam, że to scenariusz, ale nie stanowiło to już takiego problemu.

Główny bohater, syn Harry’ego, Albus Severus Potter bardzo mnie wkurzał. Irytował się z byle powodu i myślał tylko o sobie. A przez swojego ojca, który denerwował go, kiedy tylko o nim wspomniano, nie wiedzieć nawet dlaczego, zaczął obniżać się w nauce. Jasne, było niby uzasadnione, że Harry nie okazywał mu wystarczająco dużo miłości i tak dalej, ale… No cóż… Ja tego nie zauważyłam. Wręcz odwrotnie. Z powodu Albusa, uważam, zaczął ignorować inne dzieci, czyli Jamesa i Lily, ale trudno… Co kto woli…

Bardziej przypadł mi do gustu Scorpius, który był oddanym przyjacielem, „kujonem” i no… Było mi go żal, gdy córka Hermiony i Rona, Rose ciągle go tak odrzucała, a on i tak był miły i… To było strasznie urocze!

Spotykamy oczywiście starych bohaterów. Jednak to, jak został tu ukazany Ron, czy Hermiona jakoś mi nie pasowało, uważam, że byli zbyt pozmieniani. Tak samo Draco, który był zbyt skłonny do ujawniania swoich emocji, ale co do reszty nie mam zastrzeżeń.

Sama powieść była dość ciekawa. Cieszę się, że wplątane były wątki z poprzednich części. Mimo kilku, trochę dziwnych sytuacji, przy którym na twarzy miałam ogromne „WTF” (czytaj: robiłam zdjęcie danego fragmentu i wysyłałam do znajomych – może oni skumają o co chodzi [a zwłaszcza ostatnia informacja była dość… hm… szokująca, ale nie będę spojlerować])), to historia wypadła dość nieźle. W każdym bądź racie, nie wynudziłam się przy niej.

Książkę czyta się naprawdę błyskawicznie, między innymi przez sposób w jaki została ona wydana. Czy ja zaliczam ją, jako kolejną część serii, czy biorę bardziej za fanfick? Nie wiem, bo była dla mnie dość neutralna. Jakby uznano ją za kontynuację – okej, przyjmuję to do wiadomości, jest to tylko i wyłącznie luźna opowieść – nie bulwersuję się.

Na pewno przedstawienie chętnie bym obejrzała :D

6/10

poniedziałek, 26 grudnia 2016

NAJZABAWNIEJSZA RODZINNA WYCIECZKA | "DROGA PRZEZ MĘKĘ" | JEFF KINNEY #CÓRKA ZEUSA

Tytuł oryginału: Diary of a Wimpy Kid: The long Haul

Wydawnictwo: Nasza Księgarnia

Ilość stron: 221

Seria: Dziennik cwaniaczka*

Tom: 9*

*Dziennik cwaniaczka*Rodrick rządzi*Szczyt wszystkiego*Ubaw po pachy*Przykra prawda*Biała gorączka*Trzeci do pary*Zezowate szczęście*Droga przez mękę*Stara bieda*Double down*

*Książek nie trzeba czytać po kolei*

Tytułowym cwaniaczkiem jest Greg Heffley,główny bohater i narrator całej serii, gdyż właśnie on prowadzi ów dziennik. W całej serii poznajemy przezabawne losy jego, jego znajomych i rodziny. W dziewiątym tomie, czyli „Droga przez mękę” całą rodziną wyruszają na wycieczkę samochodową, gdzie spotykają ich różne przypadki.

Serię „Dziennik cwaniaczka” czytałam w podstawówce i naprawdę uwielbiałam przygody Grega, gdyż można się przy nich nieźle ubawić. Nawet dziś przez niektóre sytuacje wybuchałam śmiechem.

Książka napisana jest prostym, łatwym językiem, ponieważ skierowana jest bardziej do młodszych czytelników. Przepełniona jest również rysunkami, przez co czyta się ją błyskawicznie. Wystarczyła mi godzina, aby ją skończyć.

Jest wspaniała, aby przez chwile zapomnieć o problemach i po prostu przyjemnie spędzić czas. Wspaniale było powrócić do tamtych czasów, gdy zachwycałam się całą serią J

9/10

Serdecznie polecam :D

niedziela, 25 grudnia 2016

W POSZUKIWANIU OSOBLIWCÓW | "MIASTO CIENI" | RANSOM RIGGS #CÓRKA ZEUSA

Tytuł oryginału: Hollow City

Wydawnictwo: Media Rodzina

Ilość stron: 434

Seria: Pani Peregrine*

Tom:2

*Osobliwy dom pani Peregrine*Miasto Cieni*Biblioteka dusz*

Osobliwy dom pani Peregrine:recenzja

„Nie marnuj życia tylko dlatego, że ktoś parę razy z ciebie zadrwił”

Jacob i inni osobliwcy muszą wyruszyć w podróż, aby uratować panią Peregrine. Szukają pętli, w której znajdą jakąś inną, ocalałą ymbrynkę – jedyną osobę, która może zaradzić. Wybierają się, więc do Londynu ogarniętego wojną, co, obok głucholców i upiorów, stanowi dodatkową przeszkodę.

„Nie walcz z bólem. To najważniejsze. Ból próbuje ci coś przekazać. Powitaj go i pozwól, by przemówił”

Znów spotykamy się z osobliwcami, których poznaliśmy już wcześniej. Tym razem, na samym początku, mamy ich spis, więc w każdym momencie możemy tam zajrzeć i rozpoznać się, kto posiadał jaką osobliwość, czyli po prostu kto jest kim. Poznajemy też nowych bohaterów, ale uważam, że autor nie poświęcił im tyle uwagi, ile powinien. Nowe postacie tak szybko znikały, jak się pojawiały.

Bardzo męczył mnie początek, czyli pierwsze sto stron. Mimo dość prostego, ale nie przeciętnego

języka, którym autor się posługuje, dzięki któremu powieść czyta się szybko (oprócz początku) to historia nie wciągnęła mnie w takim stopniu, jakiego się spodziewałam.

Mamy też wątek miłosny między Jacobem i Emmą, który nie jest przesłodzony. Stopniowo i umiarkowanie ich relacje się rozwijają, co jest wielkim plusem powieść.

Przy dość dobrej pierwszej części „Miasto Cieni” wychodzi dość kiepsko, ale nie fatalnie. Mamy kilka dobrze wyrysowanych zwrotów akcji, a ostatnie wydarzenie, którego nie będę spoilerować, mną wstrząsnęło. Jednak nie było już tego ważnego, osobliwego i tajemniczego klimatu, który towarzyszył nam w „Osobliwym domu pani Peregrine”, a i fotografie nie były już aż tak cudaczne (co nie oznacza, że były normalne).

Historię poznajemy z perspektywy Jacoba, tak jak to wyglądało wcześniej. Chłopak, jednak nie jest już tak zagubiony. Wszystkiego nauczył się szybko, dużo zaczął rozumieć, ale i tak z czasem głębiej poznajemy cały świat osobliwców, który jest naprawdę ciekawy.

„Miasto Cieni” było nie najgorszą książką, aczkolwiek nie porwała mnie, zwłaszcza po zapoznaniu się z poprzednią częścią. Mam co do niej mieszane uczucia, gdyż czasem się wynudziłam, ale wynagradzały to przeciwieństwa losu, które bohaterowie musieli pokonać – bo było to ciekawe.

6,5/10

BOOKSHELF TOUR 2017 + ŚWIĄTECZNA REORGANIZACJA BIBLIOTECZKI + ŚWIĘTA, #CÓRKA ZEUSA

Hej wszystkim!

Witam was w ten piękny (bezśnieżny ;-;), świąteczny dzień! Wierzę, że wczorajszą Wigilię spędziliście w miłej, ciepłej i rodzinnej atmosferze. Ja zabrałam się natomiast za ogarnięcie biblioteczki i pomyślałam, aby podsumować rok 2016, który nadal trwa, więc… zapraszam na BOOKSHELF TOUR 2016.

Najpierw zacznę od książek, których nie mam przy sobie. Są to:

1. SŁOWIK Kristin Hannah (RECENZJA)

2. WŁADCA PIERŚCIENI J. R. R. Tolkien

3. OSOBLIWY DOM PANI PEREGRINE Ransom Riggs (RECENZJA)

4. CZERWONA PIRAMIDA Rick Riordan (RECENZJA)

5. FANGIRL Rainbow Rowell (RECENZJA)

Najpierw ukażę przed wami pierwszą półkę, na której spotykamy się z pięknym rysunkiem wieży Eiffla w ramce, którą wykonała dla mnie Deryn Sharp na urodziny <3

6. W POGONI ZA CACCIATEM – Tim O’Brien

Dostałam ją na urodziny od znajomej. Specjalnie dla mnie wybrała książkę, w której jest Francja <3

7. FLAWIA DE LUCE. ZATRUTE CIASTECZKO – Alan Bradley

Strony